Vraag jezelf eens af wat je goed vindt en wat je fout vindt. En? Komt dit overeen met wat anderen goed en fout vinden?
Wie bepaalt wat goed is en wat fout is?
Als je het zo beschouwt, bestaan goed en fout dan eigenlijk wel echt? Wie bepaalt wat goed is en wat fout is?
Wat wij als goed en fout beschouwen, is veelal door onze opvoeding ingegeven, door de normen en waarden die we hebben meegekregen van onze ouders en familie, vanuit ons referentiekader. En ons referentiekader breidt zich verder uit naarmate we meer levenservaring opdoen, maar de basis ligt in onze opvoeding. Lees hier meer over in het artikel 'ons referentiekader'.
Wat jij als fout beschouwt, wordt behalve door je referentiekader ook bepaald door wat je meekrijgt vanuit onderwijs, media, levenservaring, vrienden, partners etc. Je vormt een mening over een bepaald onderwerp en aan de hand van je mening plak je er het etiket goed of fout op. Aan goed en fout hangt een oordeel en vanuit het oordeel volgt een veroordeling. Lees ook het artikel oordelen en veroordelen.
Hoe ga je om met 'onlichte' dingen?
In veel van mijn artikelen schrijf ik over Licht en Onlicht, verbind deze termen alsjeblieft niet met goed en fout. Je kunt op een andere manier met onlichte dingen omgaan, namelijk door je licht te laten schijnen in plaats van te oordelen en te veroordelen, in plaats van bestempelen met goed en fout. Naar mijn mening is je licht laten schijnen de enige manier om het onlicht te benaderen; door meer licht te laten schijnen en door je frequentie te verhogen.
Wanneer je in het oordeel stapt verandert er niets. Met oordelen voed je het onlicht alleen maar meer want wanneer je oordeelt zal het onlicht zich alleen maar willen verdedigen en dat levert voornamelijk conflicten op.
Angst is de voedingsbodem voor bijna elk conflict, angst dat geldende normen en waarden worden afgenomen, angst om rijkdommen te verliezen, angst voor het onbekende etc. etc. Het tegenovergestelde van angst is vertrouwen maar in conflicten is er vooral wantrouwen en wordt er angstvallig gekeken naar wat de tegenpartij doet. Beide partijen zijn aan het bestempelen wat zij allemaal fout vinden aan elkaar en oordelen en veroordelingen vliegen over en weer met alle gevolgen van dien.
Voorbeeld
Stel je voor dat je in en relatie zit waarin je je niet gelukkig voelt, dat voel je al een tijd en het knaagt aan je. Je somt in je gedachten op wat je allemaal niet goed vindt aan je partner en in no time heb je een hele lijst samengesteld met foutstempels. De lijst met goedstempels is er niet, hoewel je toch ooit een hele lijst had samengesteld met alles wat je goed vond aan je partner.
Op een bepaald moment ontstaan er woorden tussen jou en je partner en je gooit de hele lijst met alles wat je niet goed vindt aan je partner voor haar of zijn voeten. Wat zou zijn of haar reactie dan zijn?
Ik heb dit zelf ervaren, in gedachte had ik een hele lijst met foutstempels gemaakt die ik in de diverse woordenwisselingen tussen ons naar haar uitsprak. Andersom formuleerde ik ook een lijst van wat ik aan mezelf niet goed vond. Vrijwel alles zat aan de foute kant en de goede kant van het lijstje was leeg.
Op een bepaald moment kwam ik tot een helder inzicht, op de eerste plaats dat alles een negatieve lading had want het lijstje bestond vooral uit foutstempels. En op de tweede plaats dat ik mijn onvrede uitte door alles buiten mezelf te zoeken en mezelf daarbij te veroordelen.
Er was niets fout aan haar en er was ook niets fout aan mij want zij is goed zoals zij is en ik ben goed zoals ik ben. We resoneerden niet meer goed samen en mijn verlangens waren anders dan die van haar. Is er dan sprake van goed en fout?
Stop met lijstjes maken
Wanneer we voortdurend lijstjes blijven maken over wat we goed en fout vinden, dan verandert er weinig op Aarde. Als we elkaar steeds met onze lijstjes bestoken, en onze lijstjes bestaan veelal uit dingen die we niet goed vinden, dan is er weinig ruimte voor dialoog. Wanneer we onze lijstjes thuis laten en onze angst en ons wantrouwen aan de kant durven schuiven, dan ontstaat er een hele andere (hogere) frequentie.