Help mee om de wereld mooier en vreedzamer te maken, positiviteit, vrede, liefde

Vaak zijn we ons er niet van bewust dat we oordelen en veroordelen. Dan bedoel ik niet alleen over anderen want we oordelen vaak ook over onszelf.

Een oordeel staat snel klaar om uitgesproken te worden en voordat je het in de gaten hebt is het er al uit. Dit gaat niet alleen over 'algemene zaken' uit bijvoorbeeld het nieuws, maar vaker op microniveau.

"Met zo'n haarkleur ga je toch niet over straat?!"

"Tja, als je je vol laat tatoeëren, dan is je kans op een baan een stuk kleiner"

"Jongeren hebben geen normen en waarden meer, zoals wij vroeger wel hadden"

"Wat een chagrijnige trut zat er achter de kassa bij de supermarkt zeg!"

"Je moet ook niet zo bang zijn, je moet het gewoon doen!"

"Die gast zit de hele dag op zijn krent, hij is te beroerd om aan het werk te gaan"

Probeer je ervan bewust te worden hoe vaak je een oordeel hebt over iets, iemand of over een situatie waarin je verkeert, hoe klein het ook is. Wanneer je jezelf betrapt op het vellen van een oordeel, probeer dan een aantal redenen te formuleren die je uit het oordeel halen.

"Misschien is die man die de hele dag thuis zit wel ziek of depressief of misschien is hij arbeidsongeschikt";

"Dat meisje achter de kassa heeft misschien wel slecht nieuws gekregen over haar examen";

"De haarkleur van die vrouw vind ik eigenlijk best mooi, eigenlijk wil ik dat ook wel maar ik durf het niet";

"Jongeren hebben best wel normen en waarden, die ene jongen helpt al maanden een oude vrouw omdat ze ziek is".

Je weet niet waarom mensen bepaalde dingen doen, dat weet je alleen wanneer je ze er naar vraagt. En ook dan, als je er naar hebt gevraagd, hoef je nog geen oordeel te vellen, maar realiseer je je dat jou een andere mening is toegedaan.

Wanneer we proberen een ander te begrijpen in plaats van iemand te veroordelen, dan kom je wellicht tot hele verrassende conclusies.

We oordelen ook over onszelf en dat hebben we vaak niet door. Net als oordelen over een ander: betrap jezelf eens op een oordeel over jezelf.

"Ik heb dat niet goed gedaan en nu zijn anderen hiervan de dupe";

"Had ik destijds maar een studie gedaan, wat stom dat ik dat toen niet gedaan heb";

"Ik had er meer moeten zijn voor mijn beste vriend";

"Ik ben altijd bang, ik zou niet zo bang moeten zijn";

Wanneer je oordeelt over jezelf, probeer je oordeel dan te transformeren (en dat is best lastig).

"Ik heb mijn best gedaan om het zo goed mogelijk te doen, het was niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen";

"Doordat ik destijds geen studie heb gedaan, heb ik mijzelf op andere vlakken ontwikkeld";

"Ik heb gedaan wat in mijn vermogen lag om er te zijn voor mijn beste vriend";

"Ik mag bang zijn, ik accepteer dat ik (soms) bang ben".

In oordelen over jezelf zit vaak het woord 'moeten'; je moet van alles van jezelf, maar als je moeten transformeert naar "ik wil" of "ik mag" dan krijgt het oordeel een andere, zachtere toon.

Stel jezelf de vraag waarom je over bepaalde dingen een oordeel hebt over jezelf. Komt het echt vanuit jezelf of is je oordeel gebaseerd op dingen die buiten jezelf liggen? Over wat andere mensen vinden, hoe andere mensen doen etc.

Als je bang, verdrietig of boos bent, probeer dan te accepteren dat je, bijvoorbeeld boos bent want anders gaat het onder je huid zitten en zal dit zich vroeg of laat uiten in fysieke en/of mentale klachten. Je mág boos zijn of verdrietig of bang.

Andersom geldt hetzelfde: wees lief voor een ander. Je weet niet altijd, of soms helemaal niet, waarom iemand doet zoals hij doet, daar kan een hele geschiedenis achter zitten. Je komt er alleen achter wanneer jij het initiatief neemt om er naar te vragen. De eerste benadering is 'interesse met een glimlach'; interesse in iemands doen en laten. En daar mag je later een mening over hebben en als jouw mening anders is dan die van de ander, dan is dat alleen een constatering. Iedereen mag zijn zoals hij wil zijn.