Ik merk dat veel jongeren met zichzelf worstelen, dat is ook uitgelicht in diverse nieuwsartikelen, waar het dan vooral gaat om de lange wachtlijsten van hulpverlenende organisaties. Ik ben bezorgd om jongeren en gelijktijdig zie ik juist ook een kentering: jongeren zijn mondiger dan ooit en laten zich niet zomaar in een keurslijf duwen. Nog nooit, althans in mijn leven, zie ik zoveel jongeren opkomen voor onder andere gelijkheid, ik zie steeds meer regenboogvlaggen wapperen. Verder valt het me op hoeveel jongeren het 'stempel' ADD, ADHD, autisme etc. hebben gekregen, het is net alsof je een uitzondering bent als je als jongere niet in 'het spectrum' zit. En ik zou bijna willen zeggen: "Het spectrum is het nieuwe normaal, wen er maar aan", en dat bedoel ik positief.
Trillingsfrequenties
In veel artikelen schrijf ik over energie en frequenties, over resoneren en over licht. Niet alleen hele jonge kinderen lijken op een andere frequentie te zitten dan (de) vorige generatie(s) - en gelukkig zijn steeds meer ouders zijn zich hiervan bewust - maar ik zie 'het spectrum' ook als een bepaalde trilling - en dus frequentie; zij resoneren gewoon op een bepaalde golflengte.
De hectiek op Aarde
Het is ook niet niks om geboren te worden in een wereld waar zó enorm veel speelt, het is net alsof de wereld steeds sneller om haar as lijkt te draaien en waar gebeurtenissen elkaar in rap tempo opvolgen. En daar ben je dan... en je valt meteen met je neus in de hectiek van de wereld. En natuurlijk is een jong kind zich daar nog niet volledig van bewust, maar ergens zal het kind het wel voelen aan de energie van zijn ouders die al enige tijd meedraaien op Aarde.
Nieuwetijdskinderen
Je vindt veel artikelen op internet die vertellen over 'nieuwe tijds kinderen' en ik zie nieuwetijdskinderen niet anders dan kinderen die worden geboren met een hoge(re) frequentie. Het zijn kinderen die rond het jaar 2000 en daarna zijn geboren. Behalve 'nieuwetijdskinderen' kom je ook de term 'indogokinderen' tegen. Het maakt niet zoveel uit welke term er wordt gebruikt om aan te geven dat kinderen die rond 2000 en daarna zijn geboren een hogere trillingsfrequentie hebben. Je kunt er je eigen beeld van vormen en er je eigen benaming aan geven.
Ik heb een artikel geschreven over nieuwetijdskinderen waar ik in mijn eigen bewoording vertel wat ikzelf onder nieuwetijdskinderen versta. In dit artikel wil ik voornamelijk vertellen over de verandering die kinderen en jongeren met zich meebrengen.
Identiteit
Ik heb het gevoel dat veel jongeren worstelen met hun identiteit. In een wereld waar alles zó snel gaat en (social) media met een enorme snelheid wordt geconsumeerd en geabsorbeerd, worden jongeren voortdurend blootgesteld aan video's, plaatjes en teksten. En ook hier is geen goed of fout, dat kan ik maar niet genoeg benadrukken. Het is een constatering en vanuit deze constatering probeer ik een beeld te vormen van wat deze enorme stroom aan beelden en informatie met jongeren doet. Het is gewoon een verschil dat ik zie wanneer ik naar mijn eigen jeugd kijk. Ik ben geboren in 1970 en ik voel me echt een 'jaren tachtig kind'. En ja, in de jaren tachtig werden we op een andere manier gevoed met beelden en informatie dan in het heden, en het enige verschil is dat de hoeveelheid en intensiteit van informatie een stuk lager lag dan nu. Er waren kranten en er was het nieuws, er waren maar twee televisiezenders en drie radiozenders en er was nog geen internet. Dat is het verschil.
Ook in de jaren tachtig werd je beïnvloed door berichtgeving van het nieuws, de kranten en de reclamespots, en als je naar de bioscoop ging dan kreeg je de meest geweldige tabaksreclames te zien in scénes vol avontuur of glitter en glamour. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen: Tabaksreclames? Maar feitelijk is er niet zoveel veranderd want berichtgeving en reclames zijn nog steeds aan de orde van de dag, alleen is de intensiteit en snelheid enorm toegenomen en dat verwerken en verduren jongeren nu dagelijks. Er is haast geen ontkomen aan. En niet alleen jongeren verwerken veel informatie, ook volwassenen verwerken grote happen aan informatie, meer dan ooit. Alleen zijn volwassenen denk ik beter in staat om de hoeveelheid aan informatie te doseren en onderscheid te maken in relevantie en echtheid van informatie.
Ik zie ook zeker een voordeel in de snelheid waarmee informatie in onze wereld wordt verspreid omdat we daardoor ook veel sneller kunnen 'inter-acten'; meningen worden in no time verspreid en gedeeld waardoor er dialoog ontstaat. En jongeren, vooral jongeren, worden voortdurend blootgesteld aan deze dialoog waardoor ze al heel snel een mening vormen.
Aan elke voordeel kleeft ook een nadeel - een gevaar. Het gevaar is de 'mate van beïnvloeding', want welk nieuws of welk brokje informatie is echt - is authentiek? Het gevaar schuilt in volgzaamheid en het bijstellen van je mening om mee te kunnen lopen met de meute.
Lees ook het artikel 'de invloed van de media'.
Vertrouwen in de nieuwe generatie
Ik ben vol vertrouwen ten aanzien van kinderen en jongeren, ik ben ervan overtuigd dat zij de wereld - onze Aarde - weer liefdevoller en vreedzamer kunnen maken. Zij hebben genoeg materiaal om mee aan de slag te gaan en om verbeteringen aan te brengen als het gaat om gelijkheid, verdraagzaamheid en vreedzaamheid. Ik merk het wanneer ik met kinderen en jongeren praat. Vooral bij heel jonge kinderen bespeur ik wijsheid en ik kan het niet verklaren. Maar ik wil ook niets kunnen verklaren of bewijzen, ik ga puur af op mijn gevoel en mijn gevoel vertelt me dat ik mag vertrouwen op de toewijding en wijsheid van de nieuwe generatie. Zij geven me hoop en vertrouwen waarbij zij kunnen steunen op de ervaringen en wijsheid van oudere generaties. Want ook oudere generaties hebben hun wijsheid te danken aan voorgaande generaties, het heeft alles te maken met ontwikkeling en groei. We kunnen als mensheid alleen groeien wanneer we steunen op de wijsheid uit het verleden en tegelijkertijd - en vooral - open staan voor veranderingen in 'het nu' en vertrouwen hebben in de nieuwe generatie.